Van het gebaande pad af

Dag mensen,

Het is alweer even geleden, maar zoals ik ook al op facebook postte is het weer hoog tijd voor een verslag. Wie weet kan ik straks ook nog foto's erbij plaatsen want we hebben even een rustdagje tussendoor.
Vandaag doen we niks. :) Behalve een beetje lezen, koffie drinken, eten, en uiteraard een verslagje schrijven.

We zijn op dit moment in Ninh Binh, een dorp/stad 100 KM van Hanoi af, en als je er nog nooit van hebt gehoord dan is dat helemaal niet raar. Als je trouwens wel van alle andere steden die ik beschreven heb gehoord hebt en je er niet zelf geweest bent dan vind ik je sowieso een topografisch wonder.
Het enige wat ik weet is dat we in de buurt van Hanoi zijn en dat dat in het Noorden ligt.

Maar goed, even terug naar waar ik gebleven was: Nha Trang.
Het Russische bezette gebied. In Nha trang hadden we een erg fijn hotel met zeer behulpzame(newlywed) eigenaren. We hebben de eerste dag daar fietsen gehuurd en zijn rond wezen fietsen naar een aantal bezienswaardigheden in de omgeving, als eerste naar het Oceanografisch instituut(waar we hoewel het enorm is gewoon langs zijn gefietst en na een paar KM bedachten dat we er misschien toch echt voorbij waren, maar ja niemand sprak engels dus ze konden ons ook niet vertellen waar het wel was) hier kwamen we, zoals gewoonlijks op het heetst van de dag aan.

In het Oceanografisch instituut zijn allerlei zeedieren te zien. Zowel levende als opgezette en in wekpotten. Het was leuk om eens even te zien wat voor dieren er allemaal in de zee leven, en ook een beetje eng aangezien er bijzonder veel extreem giftig en/of vlees etend zijn, maar het was ook eigenlijk zielig en ik zou dan ook anderen niet aanraden erheen te gaan omdat je eigenlijk zoiets dergelijks niet zou moeten steunen met je entree geld. Zo zaten er ook zeehondjes, maar die horen volgens mij toch echt niet in +35 graden. Er stond dan ook een bordje dat er een paar jaar terug ook zeehonden in verkeerd water waren gekomen die na een paar maanden door "unknown causes" waren overleden.. Ja duh ze hebben een bontvacht!
Maar goed, een hoop mooie vissen gezien.

Toen zijn we naar iets met Rocks gefietst, maar dat was eigenlijk niet veel meer dan inderdaad een paar stenen, waar je entree voor moest betalen.

Vervolgens naar een soort tempel, waar je een waar monnik gewaad aan kreeg waarmee je naar binnen mocht, leuk bedacht! Het was een mooie tempel en we werden op een gegeven moment aangesproken door wat lokale studenten. Ze studeerden iets van taal en wilden dan ook maar al te graag met ons Engels praten. Wij op onze beurt waren natuurlijk reuze benieuwd naar hoe zij het vonden in Nha Trang, hoe het zat met hun universiteit e.d.. In Nha Trang is studeren volgens hen niet enkel voor de rijken, omdat het een stuk goedkoper is dan bijvoorbeeld in Ho Chi Minh. Tevens vertelden ze ons, dat als je uit de bergen kwam, studeren dan gratis was. Ze wisten zelf eigenlijk ook niet waarom, maar dat had de overheid ingesteld. Ze sliepen op de campus in dorms van zo'n 20 mensen, maar dat was niet erg, want ze hadden dezelfde instelling. Nadat ze om de beurt nog even stiekem aan Lisa's haar hadden gevoeld en we samen op de foto zijn gegaan hebben we toen ergens in een buitenwijkje tussen de locals gegeten(heb ik het al eerder gehad over de stoeltjes/krukjes bij de eettentjes? die zijn dus echt op baby formaat maar iedereen zit erop), waar je uit grote teilen met water kon aanwijzen welke vis/krab/kreeft/garnalen/schelpen je wilde eten. Op de gok hebben we ieder maar wat besteld en toen een beetje geklunsd met garnalen, en een soort mosselen, maar uiteindelijk toch best lekker gegeten.

De dag erna zijn we toen gaan snorkelen, een tour die vanuit ons hotel werd georganiseerd, waarbij je daarna nog weer mocht douchen in het hotel ook al had je al uitgecheckt, waarna we met de nachtbus door zouden naar Hoi An.
Goed, we gingen dus snorkelen, met een bootje bij een paar eilandjes in de buurt van Nha Trang. Het was jammer genoeg niet het allerbeste weer en aangezien ik nog nooit gesnorkeld heb, kreeg ik eerst een paar grote slokken zeewater binnen voordat ik echt kon genieten van al het moois dat je daar beneden ziet.
Wat is dat bijzonder zeg, ik dacht je ziet vast hier en daar een visje, maar nee, het stikte van de vissen, soms zwom je gewoon tussen een school visjes in, zij zijn niet bang voor jou, en ik ook niet echt voor hun. Ik snap nooit hoe het toch kan dat al die vissen zulke mooie kleuren hebben, ze zijn een soort neon achtig gekleurd maar dan superfel en wat zijn ze mooi. Zeesterren, een soort palingen, een maanvis(!), en vele andere soorten de een nog mooier dan de ander. Af en toe dacht ik met schrik: Ho shit, die lijkt op een uit dat oceanografisch instituut, die is giftig! Maar Lisa vertelde me dat we dan heus niet hier mochten snorkelen.
We gingen naar drie locaties, waar overal het : " Same same, but different " was. Fantastisch. Het leek wel alsof ik in een national geographic programma zat.
Klein minpuntje: Het regende een groot gedeelte van de tijd pijpenstelen, en dan ook echt pijpenstelen, dus als je weer uit het water kwam kon je niet echt goed droog worden en op een plek onweerde het zelfs behoorlijk hard, nou toen wist ik niet hoe snel ik terug naar de boot moest zwemmen. Maar volgens de gids was het gewoon veilig, maar mij kreeg hij het water niet meer in hoor.
We kregen heeerlijk eten aan boord, en zo veel ook, echt heerlijk, springrolls, kippenpoten, noodles, shrimps, beef, fish, vegetables etc.

Terug aan land gingen we dus even lekker douchen en daarna ons laatste avondmaal in NhaTrang alvorens we in de nachtbus naar Hoi An gingen.
Ook toen regende het pijpenstelen en ik denk dat dat er iets mee te maken had met dat de bus en andere vrachtwagens niet harder dan 30/40kmpu reden door de bergen.

We kwamen toen na toch wel redelijk geslapen te hebben in de ochtend aan in Hoi An, tot onze verbazing ook nog redelijk in het centrum. We bekeken een paar hotels en gingen toen in een waar we een nachtje geslapen hebben.
De volgende dag zijn we verhuisd naar een ander hotel waar we een nog goedkopere kamer kregen, alleen was de toilet en shower " outside" even schrokken we, maar ze bedoelde gelukkig gewoon op de gang ipv in de kamer.
Hoi An is fantastisch. Het is klein, oud, authentiek, mooi, rustig en zo chill. Je kunt er heerlijk shoppen en zo hadden Lisa en ik al op de eerste avond een paar schoenen pp in de maak. We zijn ook lekker 2 dagen naar het strand geweest dat 4KM weg was, en je hebt ook echt heerlijk eten in Hoi An.
Zo heb je er: white rose(geen idee wat het nou eigenlijk is), fried wonton(iets van deeg met garnaal?) en nog meer heerlijke lokale voedsels waarmee wij ons dan ook helemaal volstopten met een lekker flesje dalat wijn erbij. We hebben daar ook een kookworkshop gedaan, waar we geleerd hebben hoe je spring rolls kunt maken, hoe fried wonton en ook claypot met vis.
We hebben er rond gefietst door een soort eilandjes met ricepaddies en lokale bevolking en na 4 dagen zijn we doorgegaan vanaf het vliegveld van Danang naar Hanoi.

In Hanoi kwamen we ook 's ochtends vroeg aan, waar we een bussie naar het centrum hebben genomen. In het centrum hebben we toen een hostel gevonden waar we een kamer met 6 bedden voor ons 2 hadden, waar we 5dollarpp betaalden incl ontbijt.
We zijn hier naar het volkenkundig museum geweest en hebben wat dingen bezichtigd in het oude centrum, maar na Hoi An, was de overgang naar Hanoi misschien wat groot. In Hanoi zijn mensen naar ons idee een stuk minder vriendelijk, alles is duurder(behalve het hostel), de mensen liegen tegen je(dat doen ze overal maar hier zonder glimlach), ze willen je niet helpen en het is overal ook gewoon zo ontzettend druk.
Daarom besloten we om niet weer op een touristische tour naar Halong Bay of Sapa te gaan, maar naar Ninh Binh, om vanuit hier naar een national parc en wat andere mooie dingen in de omgeving te gaan.
Eerst stuurden we onze nieuw gekochte spullen uit Hoi An op naar huis(pap, mam, er komt dus over 3 maanden ongeveer een doos met spullen bij jullie aan), en wilden toen op weg naar Ninh Binh.

Dit was dus alleen niet een gebaand pad en we gingen dan ook zelf op zoek naar hoe we er konden komen. Nadat we een redelijke poos rondgelopen hadden en bij het busstation waren, vertelden motobikeriders ons dat er geen bus naar het busstationg ging vanwaar de bus naar Ninh Binh zou vertrekken. Toen gingen we naar het treinstation, aangezien er bij het busstation ook een treinstation was. Hier verklaarden ze ons echter voor gek dat we met de trein zo'n klein stukje wilden rijden. Ook wilden ze ons niet helpen met een trein naar Ninh Binh, die, weten we nu, wel gewoon gaat.
Dus we gingen naar een andere bushalte, waar weer andere motobike riders ons vertelden dat er geen bus ging. terwijl we de bus toch echt voorbij zagen komen met onze bestemming erop. deze bussen stopten alleen niet bij onze bushalte. Toen ik een andere bus instapte en vervolgens maar weer eens vroeg of er een bus ging, wees deze buschauffeur ons vriendelijk de weg naar de juiste bushalte. Oh en toen konden de motobike riders ons opeens wel vertellen dat er aan de overkant wel een goede bushalte was.
Onze ervaring in Hanoi is dus, dat bijna iedereen onvriendelijk en zelfs onbeleefd is, en opdringerig, behalve buschauffeurs. Zij helpen je netjes uitstappen bij de goede halte, wijzen je dan nog even precies waar je heen moeten, vertellen je op welke bus je moet overstappen naar Ninh Binh en zetten je ook nog eens niet af.

Eergisteren zijn we hier toen aan het eind van de middag aangekomen, en hebben een nachtje in een hotel geslapen, waar onze hotel eigenaar ons wel erg graag een tour wilde aansmeren. 's Avonds kwamen we in een ander deel van de stad waar een ander hostel ons kamers voor 3 dollar per nacht boodt. Hier zijn we dan ook heen verhuisd.
Gisteren hebben we weer fietsen gehuurd en zijn we rond gefietst naar de Mua Cave, waar je behoorlijk wat stijle treden op moet, maar dan wel echt een fantastisch uitzicht hebt, en toen fietsen we naar de Halong Mountains ofzo, een soort omgekeerde halong bay, maar aangezien Lisa zich niet echt lekker voelde zijn we toen maar naar huis gegaan.
Lisa voelde zich steeds slechter dus vandaag hebben we even een dagje niks gedaan.

Morgen gaan we met de trein terug naar Hanoi, waar Lisa overmorgen op het vliegtuig naar Singapore stapt, en ik even moet kijken wat ik ga doen.
Ik vlieg in principe 28 april vanuit Bangkok naar Delhi, maar dan zou ik dus nog 3 dagen in de bus of een extra vlucht moeten boeken vanuit Hanoi oid.
Ik heb dan ook de vliegmaatschappij gemaild of ik mijn vlucht kan omzetten en vanuit, Hanoi, Vientiane of Luang prabang kan vliegen. Hiervoor moet ik echter langs een agency, dus dat ga ik dan ook morgen maar eens even doen en dan eens kijken wat mijn verdere plannen worden.
Als het kan wil ik nog naar Laos, en anders ga ik misschien naar Halong Bay of Sapa.

Wel spannend hoor om nu zo in mn eentje door te gaan, maar ook wel leuk denk ik.
En dan begint de 29e mijn groepsreis in India, ook erg spannend, maar ik ben ook erg benieuwd en heb er zin in!
We zullen zien hoe t gaat.

Nog even wat losse dingen:
-Ik droomde dat we een kakkerlak met een halve kokosnoot probeerden te vangen maar hij ging er elke keer half onderdoor en werd dan dus geplet... Het liedje la cucaracha gaat overigens waarschijnlijk niet over een kakkerlak, maar over een auto van een oud-leider uit mexico.

-Je hebt in Hanoi duizend agencys met dezelfde naam: voornamelijk: Sinh Cafe en de "real postoffice" zie je vaak voorbij komen. Dit zijn copycats die dus met de goede naam van het andere bedrijf proberen geld te verdienen.

-In het volkenkundig museum had ik een stalker, die engels wilde oefenen en dus vragen bleef stellen als: " what is your favourite fruit? Where do you live? Do you have brothers our sisters? what is your favourite drink? what is your favourite food? etc etc.

-Toen we een avond ergens op straat gingen eten begon een vrouwtje uit een huis keihard te schreeuwen waarna wij opeens moesten verplaatsen en anderen uberhaupt niet meer mochten eten. Tja we zaten waarschijnlijk op haar stoep.

-Toen we naar het busstation in Hanoi wilden voor Ninh Binh wilde een motobike drivers ons wel even met zn tweeen en drie rugzakken op eeeen scooter 20 KM door de drukke stad naar het station brengen. Dit hebben we toch vriendelijk geweigerd.

-In Ninh binh zwaait en groet iedereen ons, en ze vertellen ons constant hoe mooi we wel niet zijn, is toch wel vleiend hoor.:)

Tot zover, hoop dat alles bij jullie ook goed gaat!