Rajastan on a Shoestring

Toen we in de bus van pushkar naar jaipur zaten, werd onze bus gestopt door de politie, omdat we niet genoeg passagiers bij ons hadden. Haha ik denk dat ze ons net zo goed hadden kunnen aanhouden omdat we teveel mensen bij ons hadden, t maakt ze niet zoveel uit, als er maar geld in de broekzak komt.
Terwijl we stonden te wachten werd er aan de andere kant een bus aangehouden waar al snel de halve bus naar mij staarde, lachte en zwaaide. Dus toen werd t toch nog gezellig.
We hadden dus alle plekken in de bus gekocht, maar voorin gingen wel nog allemaal mensen zitten. Langs de weg moesten hierdoor allerlei mensen in de brandende zon blijven staan.
Ja dan voel je je opeens wel schuldig als westerse toerist.
Ik ben verder maar gewoon gaan slapen en was allang blij dat er niemand op mij aant overgeven was. Toen we stopten bij de enige toilet stop(die ik overigens altijd oversla gezien de geur die je tegemoet komt), vroeg Kelly mij terwijl ik versuft nog eens even lekker gaapte en me uitrekte: "does it not bother you at all that we're driving on the wrong side of the road!?" tjah, zo gewend ben ik blijkbaar al aan gevaarlijk rijden, het was me niet eens opgevallen.
Dat wordt nog wat als ik weer terug ben in NL en mensen het wél erg vinden als je een bijna botsing hebt.
Terwijl we verder reden aan de verkeerde kant van de snelweg, dutte ik rustig verder.
En we werden nog voor de deur van ons hotel afgezet ook.

Toen waren we in jaipur aangekomen. De hoofdstad van rajastan, en dat was te merken ook, het was er opeens véél drukker in vergelijking met t dorpje pushkar. Overal chaos, overal toeters, overal mensen, overal stank. Het was dus wel even wennen hier.
We deden een stadswandeling, gingen ergens wat eten, en hebben savonds, dit keer met alcohol op t dakterras gezeten en weerwolven gedaan.
De volgende ochtend zou ik met steven en de hosteleigenaar naar een berg lopen om daar de sunrise te kijken. Klein probleempje hierbij was dat ik mn wekker niet gehoord had en pas om zes uur wakker werd...
De eigenaar was wat autistisch en hij gaat lopen om 5 uur en geen minuut later. Dus toen Steven twee minuten na vijf beneden kwam was de beste man er al vandoor gehobbeld. "unfortunately i walk really fast, but sometimes i will wait for you".
Steven is toen ook zn bed weer ingedoken.
Om acht uur gingen we toen met de hele groep met tuktuks wat paleizen en fort bekijken, ik helaas op een nuchtere maag omdat housekeeping mij per ongeluk(hoop ik) had opgesloten in mijn kamer en ik dus moest wachten tot mairi terug kwam van ontbijt.
We gingen naar het Amber fort, wat erg mooi is, erg groot en wat ook wel wat weg heeft van de Chinese muur. Je kon hier ook op olifanten naar boven lopen, maar dit is eigenlijk erg zielig, dus hoewel t ons allen erg leuk leek hebben we de reuzen met rust gelaten en zelf de berg op geklommen.
Hierna zijn we langs t water paleis, waar kleine kindjes magic tricks doen gegaan, en vervolgens nog naar t city palace. Toen had ik t wel even gezien met forten en paleizen, dus smiddags in hotel gebleven, geprobeerd goedkope vluchten naar Nepal te vinden en mn vluchten om te boeken. Dit lukte helaas niet.
Na wat gefrustreerde slecht verstaanbare telefoontjes had ik gelukkig een massage gepland, waardoor ik weer even tot rust kon komen en lekker ontspannen. Savonds met wat mensen in t hotel gegeten en spelletjes gedaan, waarna ik lekker op tijd naar bed ben gegaan.
De volgende ochtend moesten we immers voor de verandering weer vroeg op om de trein naar agra te pakken.

Eenmaal in agra wachtte ons een nare verwachting, we hadden een basic hotel.
Jawel, onze koninklijke behandeling was even gepauzeerd. In agra is niks te doen. Agra zelf is eigenlijk niet leuk om heen te gaan. Alles is er duur, de service is slecht en er zijn veel toeristen. Maar wat wil je ook, de taj mahal staat er.
Deze dag hebben we niks gedaan omdat we vrij laat aankwamen. We zijn alleen uit eten geweest.
De volgende ochtend zijn we wederom om 4 uur opgestaan om de zonsopkomst te zien bij de taj.
We hadden in agra onze eigen bus omdat de tuktuk drivers niet echt betrouwbaar zijn blijkbaar, en een van ons die wel een tuktuk had gepakt, heeft hier dan ook een flink blauw oog aan overgehouden omdat hij met zn hoofd tegen de stang was aangeknald.
Onze buschauffeur zette ons netjes af en we stonden zowaar als eerste in de rij voor de taj. Een beetje jammer was wel dat het, ondanks dat t vijf uur open zou moeten gaan het dat natuurlijk nog niet was.
De bewakers, die met geweren lopen te zwaaien en die je als je een lippenbalsem of nagelschaartje bij je had niet binnenlieten, liepen rustig van hun chai te slurpen, gingen nog maar eens een kopje halen, blaften een loopjongen af die ons in de verkeerde rij had gezet, nl die van binnenlandse toeristen en besloten toen na een kwartier dat hun loopmannetje maar eens de hekken op moest zetten en de deuren openen.
De echte zonsopgang hadden we dus inmiddels gemist.
Dat nam niet weg dat we alsnog de eersten waren en dus een aantal toeristvrije kiekjes van Taj konden maken. De taj is erg mooi, de trots van India, symbool voor liefde. De keizer heeft het als mausoleum voor zijn derde vrouw laten bouwen. Je zult maar een van de andere vrouwen zijn. We hebben heel wat mooie foto's gemaakt en toen zijn we weer snel ons bed in gedoken.
Smiddags zijn we toen nog naar agra fort geweest, wat mooi was, maar waar we na alle forten die we al gezien hebben snel op uitgekeken waren.
Er werden hier dan ook meer foto's van ons gemaakt door Indiërs dan dat wij foto's hebben gemaakt.

Savonds moesten we eerst met ons busje 2 uur rijden naar het treinstation waarvandaan vermoedelijk onze trein ging. Dit was echter niet zeker want er was ook een wijziging geweest, maar die was niet zeker, kortom, onze gids werd er ietwat zenuwachtig van. Maar nadat we ook eerst nog even iemand kwijt waren op het station, een station waar duizenden mensen leefden overigens, bleek dat onze trein, het zij met 2 uur vertraging toch zou komen.
De volgende middag kwamen we met 3.5 uur vertraging toch in varanasi aan. Dit betekent dat we slechts 18 uur in de trein hadden gezeten.
Varanasi ga ik een volgende x vertellen, ik moet over een uurtje weer de nachttrein in, maar dan.hopelijk slechts voor 12 uur, terug naar Delhi, en dan zit onze groeptour er alweer op!

Ik heb overigens kou gevat. Ja hier. In trein en hotels zijn de airco vaak zo koud... Dus nu zit ik met loopneus en keelpijn, sjaal om, in mn hotelkamer. Dat is toch wel grappig hè?

Liefs!