Tot slot
Door: Hanseja
Blijf op de hoogte en volg Hansje
05 Maart 2016 | Sri Lanka, Unawatuna
Toen we weg wilden uit ella, dook er een klein probleem op. De pinautomaat werkte niet in het dorp. Hierdoor moesten we 20 km verderop ergens pinnen en weer terug. Ach het was een mooie tuktuk rit door de bergen, maar wel wat onhandig.
S ochtends waren we nog een groene theeplantagefabriek wezen bezoeken waar we een vluchtige rondleiding en een kop thee kregen. Voor de geïnteresseerden: thee maak je door het een aantal keer op hoge temperaturen te verhitten. Bij zwarte thee komt daar ook nog een fermentatie proces bij. Aangezien ons geld dus op was, konden we geen thee kopen om mee te nemen, maar de fabriek leverde oa aan lipton, dus we zullen er vast af en toe wat van drinken.
Nadat we dus gepind hadden en ons hostel konden betalen, gingen we met een bus naar uda wallawe. We moesten daarvoor nog weer ergens overstappen, waar iemand ons vroeg of we een woordje singhalees wilden leren. Dat wilden we wel. Het eerste woord dat ze ons leerden was het singhaleze woord voor wiet. Want Sri Lanka is de nummer 1 wietproducent van de wereld, aldus deze mannen. Het zou misschien waar kunnen zijn, er zijn iig een hoop mensen die ons vroegen of we wilden roken, of die ons vertelden dat ze opstonden met een joint of het gebruikten. Bijzonder.
Aangekomen in uda wallawe werden we door iemand met een jeep als vriendendienst naar een hostel gebracht en daar ontmoeten we de eigenaar en zijn vrouw, hele lieve mensen. Ze regelden een jeepsafari voor ons voor de volgende ochtend, wat we samen met twee Duitsers die ook in het hostel zaten zouden doen. Uda wallawe het dorp, is redelijk primitief. Er zijn een paar winkeltjes, waar dan echt drie koekjes verkocht worden en niemand engels kan. Wederom super vriendelijk. In een winkel vroegen we om water terwijl er constant insecten tegen ons aan vlogen, en nam de man ons mee naar achter om een kraan te laten zien. We besloten toen maar een broodje te kopen.
S avonds aten we samen met de vier mensen die die middag de safari hadden gedaan en de twee met wie wij de volgende ochtend zouden gaan. We aten aan een grote tafel allerlei lekkere currys met rijst en het was erg gezellig. Hierna gingen we, tot vreugde van de eigenaar en zijn vrouw, nog samen buiten zitten met een biertje.
De volgende ochtend weer om 5 uur op, en vervolgens met de jeep het park in. Al vrij snel zagen we vele olifanten, met jongen, krokodillen, wilde zwijnen, jakhalzen, reeën, waterbuffels, veel pauwen, haviken en andere vogels, leguanen en zo kan ik nog wel door gaan. Een bijzondere ervaring. Na een uur of drie reden we weer terug en gingen ontbijten in het hostel.
Om half een zou er een directe bus naar galle gaan, dus die namen we. Maar met directe bus, wordt bedoeld dat hij wel in een ruk erheen ging, maar hij stopte om de 100 meter ongeveer, en zo deden we over een rit van 120km ongeveer4-5 uur. We waren er behoorlijk klaar mee vooral ook omdat we een redelijk gestoorde buschauffeur hadden. Hij reed keihard, en toeterde letterlijk iedereen van de weg af. We reden daardoor veelal met drie vrachtwagens op de tweepersoonsweg naast elkaar, onze bus in het midden omdat onze buschauffeur geen zin had om te wachten met inhalen.
Eenmaal in unawatuna (een strandplaatsje bij galle) troosten we ons er maar mee dat we met het geld wat we anders aan een taxi hadden uitgegeven (en drie uur en veel ongemak hadden bespaard) nu aan een hotel konden uitgeven om nog even onze laatste dagen in luxe door te brengen. We doken dan ook niet lang daarna (na ons welkomstdrankje) in het zwembad (!) van het hotel. Heerlijk.
We gingen eten bij een veganistisch restaurant wat een beetje tegen viel, en de volgende ochtend zeven uur deden we ons tegoed aan het heerlijke ontbijt van het hotel, met sap, veel vers fruit, een buffet, geroosterd brood, gepocheerd ei etc. Hierna lagen we een paar uur aan het zwembad waar we steeds gestoken werden door kleine vliegjes. Toen we gisteren verontrust dachten dat we misschien bedbugs hadden omdat we compleet onder de jeukende bultjes zitten, hebben we het even opgezocht en waren het waarschijnlijk weer sandflies (in Cambodja ook een keer gehad op t strand).
Aan het eind van de middag hebben we een wandeling over de vestingsmuren van galle gemaakt, wat een Nederlands koloniaal stadje is, waar je Nederlandse straatnamen hebt, Nederlandse kerk etc. Het is erg goed blijven staan ook na de tsunami, terwijl veel andere gebouwen hier weg waren gevaagd. Op een gegeven moment kwamen we een Sri Lankaan, Anu, tegen die ons vertelde dat hij elke dag naar een bepaald punt ging om de zonsondergang en schildpadden te kijken. Hij nodigde ons uit om mee te gaan en al na een paar minuten zagen we de eerste schildpad aan de oppervlakte van de zee komen! Zo zaten we er een uur te kijken naar meerdere schildpadden, grote, kleine en de ondergaande zon.
Hierna vroeg Anu of we mee gingen eten bij een Indiaas restaurant. Hier hebben we heerlijk Indiaas gegeten. Daarna nog wat cocktails op t strand gedronken en toen toch weer redelijk op tijd naar bed. Gisterochtend gingen we naar jungle beach, wat een strandje is waar niet zoveel mensen komen en wat verborgen ligt in de jungle, waardoor er ook veel schaduw is. Onze tuktuk meneer reed even langs zijn huis om ons zijn snorkelgear mee te geven, maar omdat we geen telefoon mee hadden rn nirt wisten hoe laat we terug gingen lieten we het toch maar zitten en werd het enkel een kennismaking met zijn vrouw en tien maanden oude dochter. Een schatje.
Eenmaal bij de jungle aangekomen, leek het ons op een gegeven moment wel erg heftig klimmen en bleek dat we het pad al een poosje niet meer volgden. Toen maar weer terug en gewoon de trap naar beneden gevolgd.
Heerlijk gezwommen hier, een mooie rustige zee. Op een gegeven moment kregen we allemaal dingen uit de boom op ons, en toen.. Jawel. Een aap plaste op mijn handdoek vanuit de boom. Nou ja, doet de naam jungle beach in elk geval eer aan. Terug in unawatuna hebben we nog een massage genomen, wat een van de besten van ons leven was.
Daarna alweer ons laatste avondmaal, heerlijke deviled prawns. Vanochtend wilden we nog een massage nemen, maar daar heb je wel geld voor nodig. Dus gingen we naar de pinautomaat. Je raadt het al, die deed het niet. Gelukkig konden we ons hotel met creditcard betalen en hebben we waarschijnlijk net genoeg om zo met de trein naar het vliegveld te komen en nog een lunch te eten, maar souvenirs meenemen zit er dus niet in.
Tja het zit er dus alweer bijna op. Nog een leuk weetje, om mijn naam iets uitspreekbaarder te maken voor de mensen hier, heet ik voor het gemak hanseja, wat zwaan betekent. Najma is overigens een soort cobra.
Sri Lanka is een fantastisch land, met heeeeel veel natuur en dieren. Het is ook heel divers, met cultuur, stranden, bergen, dorpjes, steden, natuurparken, boeddhisme, islam, christendom etc. Maar wat vooral ons is opgevallen is hoe ontzettend aardig iedereen hier is. Onze scepsis van andere Aziatische landen waar iemand die je iets vraagt ook iets van je wil, is snel verdwenen. Als iemand je hier vraagt: where are you going miss? Dan is dat omdat ze willen checken of je wel de goede kant op loopt en je anders even willen helpen. Als je een tuktuk driver vraagt ik moet daarheen, hoef je niet bang te zijn dat hij je bedonderd: we hebben meerdere keren gehad dat ze zeiden: oh maar als je daarheen wilt kan je best even lopen: die kant op. Ook proberen ze je natuurlijk wel iets meer te laten betalen dan de locals doen, maar ze noemen zeker geen extreem belachelijke bedragen, stellen dit vervolgens ook bij en vaak noemen ze gewoon meteen een redelijke prijs. Dit alles, naast de vele vriendelijke korte gesprekjes die we voerden maakt dat Sri Lanka voor mij een superwarm land is waar ik zeker nog een keer naar terug zou willen.
S ochtends waren we nog een groene theeplantagefabriek wezen bezoeken waar we een vluchtige rondleiding en een kop thee kregen. Voor de geïnteresseerden: thee maak je door het een aantal keer op hoge temperaturen te verhitten. Bij zwarte thee komt daar ook nog een fermentatie proces bij. Aangezien ons geld dus op was, konden we geen thee kopen om mee te nemen, maar de fabriek leverde oa aan lipton, dus we zullen er vast af en toe wat van drinken.
Nadat we dus gepind hadden en ons hostel konden betalen, gingen we met een bus naar uda wallawe. We moesten daarvoor nog weer ergens overstappen, waar iemand ons vroeg of we een woordje singhalees wilden leren. Dat wilden we wel. Het eerste woord dat ze ons leerden was het singhaleze woord voor wiet. Want Sri Lanka is de nummer 1 wietproducent van de wereld, aldus deze mannen. Het zou misschien waar kunnen zijn, er zijn iig een hoop mensen die ons vroegen of we wilden roken, of die ons vertelden dat ze opstonden met een joint of het gebruikten. Bijzonder.
Aangekomen in uda wallawe werden we door iemand met een jeep als vriendendienst naar een hostel gebracht en daar ontmoeten we de eigenaar en zijn vrouw, hele lieve mensen. Ze regelden een jeepsafari voor ons voor de volgende ochtend, wat we samen met twee Duitsers die ook in het hostel zaten zouden doen. Uda wallawe het dorp, is redelijk primitief. Er zijn een paar winkeltjes, waar dan echt drie koekjes verkocht worden en niemand engels kan. Wederom super vriendelijk. In een winkel vroegen we om water terwijl er constant insecten tegen ons aan vlogen, en nam de man ons mee naar achter om een kraan te laten zien. We besloten toen maar een broodje te kopen.
S avonds aten we samen met de vier mensen die die middag de safari hadden gedaan en de twee met wie wij de volgende ochtend zouden gaan. We aten aan een grote tafel allerlei lekkere currys met rijst en het was erg gezellig. Hierna gingen we, tot vreugde van de eigenaar en zijn vrouw, nog samen buiten zitten met een biertje.
De volgende ochtend weer om 5 uur op, en vervolgens met de jeep het park in. Al vrij snel zagen we vele olifanten, met jongen, krokodillen, wilde zwijnen, jakhalzen, reeën, waterbuffels, veel pauwen, haviken en andere vogels, leguanen en zo kan ik nog wel door gaan. Een bijzondere ervaring. Na een uur of drie reden we weer terug en gingen ontbijten in het hostel.
Om half een zou er een directe bus naar galle gaan, dus die namen we. Maar met directe bus, wordt bedoeld dat hij wel in een ruk erheen ging, maar hij stopte om de 100 meter ongeveer, en zo deden we over een rit van 120km ongeveer4-5 uur. We waren er behoorlijk klaar mee vooral ook omdat we een redelijk gestoorde buschauffeur hadden. Hij reed keihard, en toeterde letterlijk iedereen van de weg af. We reden daardoor veelal met drie vrachtwagens op de tweepersoonsweg naast elkaar, onze bus in het midden omdat onze buschauffeur geen zin had om te wachten met inhalen.
Eenmaal in unawatuna (een strandplaatsje bij galle) troosten we ons er maar mee dat we met het geld wat we anders aan een taxi hadden uitgegeven (en drie uur en veel ongemak hadden bespaard) nu aan een hotel konden uitgeven om nog even onze laatste dagen in luxe door te brengen. We doken dan ook niet lang daarna (na ons welkomstdrankje) in het zwembad (!) van het hotel. Heerlijk.
We gingen eten bij een veganistisch restaurant wat een beetje tegen viel, en de volgende ochtend zeven uur deden we ons tegoed aan het heerlijke ontbijt van het hotel, met sap, veel vers fruit, een buffet, geroosterd brood, gepocheerd ei etc. Hierna lagen we een paar uur aan het zwembad waar we steeds gestoken werden door kleine vliegjes. Toen we gisteren verontrust dachten dat we misschien bedbugs hadden omdat we compleet onder de jeukende bultjes zitten, hebben we het even opgezocht en waren het waarschijnlijk weer sandflies (in Cambodja ook een keer gehad op t strand).
Aan het eind van de middag hebben we een wandeling over de vestingsmuren van galle gemaakt, wat een Nederlands koloniaal stadje is, waar je Nederlandse straatnamen hebt, Nederlandse kerk etc. Het is erg goed blijven staan ook na de tsunami, terwijl veel andere gebouwen hier weg waren gevaagd. Op een gegeven moment kwamen we een Sri Lankaan, Anu, tegen die ons vertelde dat hij elke dag naar een bepaald punt ging om de zonsondergang en schildpadden te kijken. Hij nodigde ons uit om mee te gaan en al na een paar minuten zagen we de eerste schildpad aan de oppervlakte van de zee komen! Zo zaten we er een uur te kijken naar meerdere schildpadden, grote, kleine en de ondergaande zon.
Hierna vroeg Anu of we mee gingen eten bij een Indiaas restaurant. Hier hebben we heerlijk Indiaas gegeten. Daarna nog wat cocktails op t strand gedronken en toen toch weer redelijk op tijd naar bed. Gisterochtend gingen we naar jungle beach, wat een strandje is waar niet zoveel mensen komen en wat verborgen ligt in de jungle, waardoor er ook veel schaduw is. Onze tuktuk meneer reed even langs zijn huis om ons zijn snorkelgear mee te geven, maar omdat we geen telefoon mee hadden rn nirt wisten hoe laat we terug gingen lieten we het toch maar zitten en werd het enkel een kennismaking met zijn vrouw en tien maanden oude dochter. Een schatje.
Eenmaal bij de jungle aangekomen, leek het ons op een gegeven moment wel erg heftig klimmen en bleek dat we het pad al een poosje niet meer volgden. Toen maar weer terug en gewoon de trap naar beneden gevolgd.
Heerlijk gezwommen hier, een mooie rustige zee. Op een gegeven moment kregen we allemaal dingen uit de boom op ons, en toen.. Jawel. Een aap plaste op mijn handdoek vanuit de boom. Nou ja, doet de naam jungle beach in elk geval eer aan. Terug in unawatuna hebben we nog een massage genomen, wat een van de besten van ons leven was.
Daarna alweer ons laatste avondmaal, heerlijke deviled prawns. Vanochtend wilden we nog een massage nemen, maar daar heb je wel geld voor nodig. Dus gingen we naar de pinautomaat. Je raadt het al, die deed het niet. Gelukkig konden we ons hotel met creditcard betalen en hebben we waarschijnlijk net genoeg om zo met de trein naar het vliegveld te komen en nog een lunch te eten, maar souvenirs meenemen zit er dus niet in.
Tja het zit er dus alweer bijna op. Nog een leuk weetje, om mijn naam iets uitspreekbaarder te maken voor de mensen hier, heet ik voor het gemak hanseja, wat zwaan betekent. Najma is overigens een soort cobra.
Sri Lanka is een fantastisch land, met heeeeel veel natuur en dieren. Het is ook heel divers, met cultuur, stranden, bergen, dorpjes, steden, natuurparken, boeddhisme, islam, christendom etc. Maar wat vooral ons is opgevallen is hoe ontzettend aardig iedereen hier is. Onze scepsis van andere Aziatische landen waar iemand die je iets vraagt ook iets van je wil, is snel verdwenen. Als iemand je hier vraagt: where are you going miss? Dan is dat omdat ze willen checken of je wel de goede kant op loopt en je anders even willen helpen. Als je een tuktuk driver vraagt ik moet daarheen, hoef je niet bang te zijn dat hij je bedonderd: we hebben meerdere keren gehad dat ze zeiden: oh maar als je daarheen wilt kan je best even lopen: die kant op. Ook proberen ze je natuurlijk wel iets meer te laten betalen dan de locals doen, maar ze noemen zeker geen extreem belachelijke bedragen, stellen dit vervolgens ook bij en vaak noemen ze gewoon meteen een redelijke prijs. Dit alles, naast de vele vriendelijke korte gesprekjes die we voerden maakt dat Sri Lanka voor mij een superwarm land is waar ik zeker nog een keer naar terug zou willen.
