Ik toeter op mijn scooter

Tjah en ik was al benieuwd wat voor bus we zouden krijgen. Op ons ticket stond futa, en dat is een erg chille bus die vooral de middenklasse locals gebruiken om zich van a naar b te verplaatsen. We zouden opgehaald worden bij ons hostel om 8 uur 's ochtends. Toen wij dus lekker rustig in de lobby gingen zitten, werden we echter opgetrommeld, want " There was a problem, but no worry." Wat voor probleem wilden ze ons niet vertellen, maar we moesten ons vooral geen zorgen maken. Nou goed, toen moesten we dus alsnog door de stad sjouwen met onze backpacks, maar ach, een heel zwaar leven hebben we hier niet dus ik mag niet zeuren. De bus kwam toen vervolgens wel gewoon, slechts een half uur te laat dus dat was prima.

Na een behoorlijke busreis kwamen we toen voorin de avond aan in Da Lat. We hadden in Ho Chi Minh al gehoord naar welk hostel we moesten, dus daar gingen we heen en zijn we dan ook drie nachten verbleven.
Het was een hostel dat pas een maand open was en nog helemaal naar verf rook. De eigenaar was erg vriendelijk, evenals zijn vrouw, ze hadden alleen nog last van wat opstart problemen.

Okee even tussendoor, terwijl ik hier zit komt er een jongen voorbij met een soort rijdend podium en een microfoon en hij loopt gewoon door de straten keihard te zingen, wat dat nou weer is?

Maar goed, opstartproblemen, zo moesten we 22.30 terug zijn in het hostel, en anders moest je bellen, nou kwamen er natuurlijk wel een aantal mensen later thuis, dus de eigenaar moest er elke keer snachts uit om de deur open te maken naast dat hij sochtends weer om 5 uur opstond en was dan ook not amused en erg moe. Toen Lisa suggereerde dat hij een 'mannetje' moest nemen, zat er de volgende middag meteen een jochie te wachten ipv hijzelf, dus hij had wellicht een eye-opener nodig.

In Da Lat was het een stuk kouder dan in de rest van Vietnam, het ligt in de bergen, in een dal, dus 's nachts had ik het gewoon koud, errug raar om een paar uur verderop het opeens van zo warm weer zo koud te hebben. Maar overdag was het dan naast de onweersbuien gewoon wel even lekker om niet de hele tijd te hoeven zweten. Het enige jammere was, dat we altijd overal een warme douche hebben gehad, maar nog nooit nodig, en uiteraard hadden we hier alleen een koude douche.

De eerste dag zijn we te voet een aantal bezienswaardigheden in de stad gaan bekijken, een zomerpaleis van een prins(niet erg interessant), een tempel van een crazy monk(ik denk dat we bij de verkeerde tempel waren want er was niks crazy's aan), een kathedraal(al helemaal niet interessant en bovendien gesloten), en tot slot het Crazy House. Dit was wel erg leuk. Het Crazy House is een door een architect gebouwd huis, wat tevens als hostel dient, wat ze zoveel mogelijk op de natuur wilde laten lijken, de huizen zijn dan ook vooral van een soort rotsen, en daarnaast erg kitscherig met nep-spinnen een huisje als giraf etc, dit klinkt misschien wat kinderachtig(en dat is het waarschijnlijk ook), maar ik vond het erg leuk om te zien en door te lopen, en ik had zelfs in tegenstelling tot Lisa de neiging om daar een nachtje te verblijven. (volgende keer zal ik foto's posten).

Savonds gingen we uit eten met een groep mensen uit ons hostel, bij een veganistisch restaurant. Heerlijk gegeten.
Toen met dezelfde groep naar een bar waar allemaal backpackers waren en afgesproken met een zwitserse jongen om de volgende dag samen te gaan motobiken.

Dag 2 gingen we dus motobiken. We huurden scooters, en zijn daarmee lekker door de bergen gaan crossen en lekker toeteren als je mensen inhaalt. Dat hoort nou eenmaal zo en is een teken van: Hallo hier ben ik, ik haal je in, let je op mij?
Je ziet dan echt veel meer van de omgeving en dat was erg mooi. Da Lat is echt mooi, maar het lijkt ook veel op Frankrijk, veel bergen etc. Ze noemen Da Lat ook wel het Parijs van Azie en er staat dan ook een eiffeltoren. Ja. een eiffeltoren.
Daarnaast zijn er allerlei bakkers waar je de prachtigste taarten voor geen geld kunt kopen en is het vooral ook heel erg kitsch.
We zijn naar watervallen gebiked, en dat was erg mooi, toen gewoon een heel eind door de omgeving, en tot slot nog naar De Valley of Love, het toppunt van Kitsch heid, volgens de bevolking: Very Natural! Maar volgens ons het meest neppe park ever. Er is een aangelegd meer, overal zijn nepdieren, het park is zo ongeveer in zijn geheel roze, en overal zijn hartjes en zwanen boten, en bankjes met daarin zoenende mensen gebeeldhouwd.
De Vietnamezen gaan hierheen op huwelijksreis en tevens waren de Vietnamezen die er waren in hun eentje zo opgedirkt, dat het haast niet anders kan dan dat het ook een ontmoetingsplek is.

Op een klein ongelukje na is het allemaal goed gegaan, maar laten we het er op houden dat ik er niks aan kon doen omdat ik nog nooit eerder scooter had gereden. En die spiegel die kon er gewoon weer op. En die ene extra kras tussen die anderen viel ook helemaal niet op. En ik heb niemand pijn gedaan. Dus eigenlijk is alles goed gegaan.

Ook die avond zijn we weer na wat eten van de straat naar die bar gegaan, maar niet te laat want we moesten vanmorgen weer om 6 uur op.
Om zeven uur ging onze bus, die dan vervolgens om 13.30 aan zou komen.
Om een of andere reden waren we er om 11.00. Alle bussen die we tot nu toe hebben gehad deden er 2 uur langer over, maar deze 2.5 uur korter, bizar. Wellicht kwam het omdat onze chauffeur als een soort idioot door de bergen reed, (je moest je echt vasthouden anders viel je van je stoel af) of dat we niet in file hebben gestaan, maar raar is het wel.

NU zijn we in Nha Trang, een stadje aan de zee, we hebben weer lekker een hotel voor ons tweeen, omdat t laagseizoen is betaal je daarvoor na wat afdingen geen drol.
Vanavond de laatste malaria pil en dan hoop ik toch weer wat rustiger te slapen. Ik slaap natuurlijk in Nederland ook nooit rustig, maar nu droom ik wel elke nacht raar, dat is ook niet alles.
Het hotel heeft ons al alles laten zien wat we kunnen doen hier en we zijn dan ook al naar een soort museum geweest van een soort borduurwerk met zijde, echt supermooi, zo precies en zulke mooie stofjes.

Hoewel het hier superleuk is en fijn en gezellig met Lisa, heb ik wel heel af en toe een beetje heimwee oid. Ik mis Utrecht mn stadsie en ik mis Rik en mn familie en vrienden. Maar goed, zo lang we gewoon lekker veel leuke dingen blijven doen komt het goed.
Wees dus ook blij met dat jullie nu lekker wel in NL zitten ook al is het nog steeds koud, Nederland is toch wel een erg fijn land.

Nou we gaan morgen weer lekker de hort op, en overmorgen waarschijnlijk snorkelen en verder ook lekker zwemmen in de tropische zee hier. Ik heb er zin in:)

Veel liefs en ik hoop dat t met jullie ook goed gaat!

Nog weer een paar grappige feitjes:

-Lisa en ik werden in Da Lat, omdat het niet zo toeristisch is, constant op de foto gezet. Ik kreeg zelfs op een gegeven moment een bloem in mijn hand gedrukt, werd op de foto gezet en de bloem werd weer afgepakt.(ik was te verbijsterd om te reageren).

-Er zijn hier in Nha Trang ontzettend veel Russen, zij bezitten geloof ik de meeste hotels e.d. hier en je hebt hier beschrijvingen in Vietnamees, en in Russisch, maar niet in Engels. Raar. Ik werd net al aangesproken in het Russisch, maar helaas zit dat (nog) niet in mijn talenpakket.

-Lisa en ik zijn gisteren verbrand op de scooter omdat we natuurlijk niet voelden hoe warm het was en het ook regende en schaduw was.

-Toen we een soort tropisch fruit aten wat vooral wat wegheeft van een lychee slikte lisa de pit door(die is zo groot als een hele grote kidneybean, en moest ik bijna heimlich op haar uitproberen.

-Tuktuk drivers slapen op de meest bizarre manier, met hun benen half uit de tuktuk en dan hun armen aan de palen van de tuktuk bijvoorbeeld, maar je kan ze niet op de foto zetten, want als je ook maar iets dichter bij komt schieten ze overeind: Miss, tuk tuk?

-Er zijn hier heel duidelijk een hoop zendelingen geweest, in de dorpjes waar we langs reden zijn hele grote doodskist winkeld, en de doodskisten zijn hier in allerlei kleuren, voornamelijk lichtroze, geel en blauw en ze gaan hier ook niet de grond in, maar in een soort huisje op het land. Niet in een kerkhof vaak want die zijn blijkbaar erg duur, maar gewoon naast het huis. Er waren om de 100 meter christelijke kerken met kitscherige jezus en maria beelden, die af en toe spleetogen hebben.

-In de vorige bus reed de chauffeur iemand aan, maar hij reageerde niet eens. De persoon die hij aanreed had niks maar begon wel een behoorlijk potje te schelden op onze chauffeur, maar na een poosje hield dit ook op en de chauffeur wachtte gewoon rustig tot het voorbij was.

Tot hier.