Een regenbuitje

Bevoorrecht als ik ben, ben ik nogmaals op reis. Ondanks dat ik er natuurlijk afgelopen half jaar hard voor heb gewerkt en gespaard, voelt het erg verwend om weer op reis te kunnen.
Maar daarom zal ik er niet minder van genieten, in tegendeel. Bij een derde reis kijk je er bijna niet eens meer tegenop, ik heb zelfs geen: 'waarom doe ik dit ook alweer, ik blijf gewoon thuis' moment gehad.

Nu in een prachtige tuin in Ubud, Bali, waar naast mij vrouwen in prachtige kledij zich klaar maken voor een familie ceremonie die morgen plaats zal vinden, op onze veranda voor ons huisje.
We zijn net weer droog, nadat we als een stel idioten door de regen en inmiddels overstroomde straten terug naar huis glibberden, onze lichamen nog glad van de massage olie, waardoor alle regen in enorme druppels op ons bleef liggen. We renden keihard ons huis voorbij en vervolgens al lachend en terwijl we werden uitgelachen, kwamen we weer bij ons huis aan.
We gaan straks Balinese dans en zang bekijken en morgenochtend vroeg door naar Gili Air.
Even terug naar het begin. Op 1 april, nee het was geen grap, gingen we vanaf Schiphol via Dubai naar Jakarta. In Dubai moesten we ons ook nog een paar uur zien te vermaken en daar hebben we dan ook nadat we op slinkse wijze naar binnen gelokt waren een biertje voor 7.50 per stuk gedronken, in een sport café.
Toen we in Jakarta aankwamen hadden we besloten meteen door te gaan naar Bogor. Dit ging allemaal bijzonder voorspoedig. We vonden een vrij vies hostel, met aardige eigenaren, die ons met alles hielpen(waaronder met de niet werkende wc). We gingen even wat eten bij de buren, en, tegen het advies van de hostel eigenaar in, zeiden we niet dat we tidak panas(niet scherp) wilden, omdat we dat heus wel aan konden. Ik heb bijna niks geproefd door alle pepers die erdoor zaten. Ah well..
Omdat het erg hard had geregend, was het gelukkig niet meer zo warm, en lukte het ons ook zonder airco en met vrij kapotte ventilator te slapen. Het was de eigenaar, die een soort chronische vermoeidheid had, teveel om ook de ventilator nog te fixen nadat hij al iemand de wc has laten doen. Ook voor alle tripjes die hij voorstelde om te doen, berg beklimmen, watervallen bekijken, was hij eigenlijk te moe(volgens hem was iedereen in Indonesië zo moe).
Die dag erna gingen we naar de Botanische tuinen, aten we gado gado bij een straattentje en chillden we wat bij ons hostel. 's Avonds gingen we eten bij een restaurantje dat de lonely Planet aanbevool en daar hadden we een mooi uitzicht over de vallei en konden we zelf kiezen hoeveel peper en sambal we bij onze mie goreng wilden.
Na een poosje kwam een lokale gids, die zichzelf Harry Potter noemde, bij ons zitten en nog wat later vroeg hij of zijn vrienden er ook bij mochten komen zitten. Slechts twee van hen spraken Engels, maar t was wel gezellig. Ze namen ons toen nog mee naar een andere kroeg waar we nog een poosje zaten en werden toen netjes thuisgebracht, na nog een mislukte versierpoging van een van hen. Hij was ervan overtuigd, omdat zowel hij als najma advocaten zijn, dat ze soulmates waren.
Volgende ochtend gingen we met de bus naar Bandung, vanwaar we een taxi naar de airport namen en vervolgens nog een paar uur moesten wachten tussen starende locals en foto makende locals. Toch weer even wennen.
Ook Najma maakte de fout van de groene thee, die niet zoals bij ons doorzichtig is, maar fel groen en naar verf smaakt.
We vlogen van bandung naar depansar, waar we besloten maar meteen door te gaan naar Ubud. Daar kwamen we rond een uur of tien s avonds aan maar vonden vrijwel direct een prima hostel.
Gisteren hebben we monkey forest bekeken, waar ook een monkey op mij klom. 's Middags een massage genomen en toen de stroom was uitgevallen romantisch bij kaarslicht gegeten.
Vandaag hebben we ubud palace bekeken, wilden een museum bekijken, maar daar bleek de prijs van verdrievoudigd te zijn en hebben we een andere art gallery bekeken.
Met Najma is het reuze gezellig, we zitten lekker op een lijn en lachen wat af. Ik slaap nog wel vrij onrustig, ook door de warmte waarschijnlijk. Vannacht was ik er bijvoorbeeld heilig van overtuigd dat ik mijn belangrijkste bezittingen in veiligheid moest brengen(je mag zelf bedenken welke dat zijn), en ook najma kan er wat van, die schudde me vannacht om een nog steeds niet definieerbare reden wakker. Nou wij gaan dansjes kijken, wie weet komt er nog een blog.